Οι πίνακες ζωντανεύουν
Ξαφνικά, εκεί που ζωγράφιζα στο εργαστήριο άκουσα θορύβους και φωνές... Κοιτάζω γύρω μου και τι να δω; κάποιες απ'τις ζωγραφιές μου είχαν ζωντανέψει και με κοιτούσαν όρθιες και τρισδιάστατες. Βαρεθήκαμε στο χαρτί κι είπαμε να κάνουμε μια βόλτα. Η λευκοσουσουράδα ανέβηκε πάνω απ'τη ζωγραφιά της, αφήνοντας την αντανάκλασή της στο νερό. Μία κυρία βγήκε απ'την μπανιέρα της και άρχισε να ποτίζει τα λουλούδια μιας άλλης ζωγραφιάς με το ντουζ. Τα λουλούδια σηκώθηκαν κι αυτά στο χώρο. Μια κοπέλα σ'ένα ποδήλατο άρχισε να μου τραβάει το μανίκι. Πω πω τρόμος..!!! Δεν μπορούσα να πω λέξη, είχα παγώσει στη θέση μου. Το χέρι μου έμεινε μετέωρο και το χρώμα στέγνωσε στο πινέλο.
Το χειρότερο ήταν που μετά άρχισαν να σχολιάζουν τον τρόπο που τους είχα ζωγραφίσει: πώς μ'έκανες έτσι μωρέ; τι στόμα είν'αυτό; τι στραβά ποδάρια; κοίτα βλέμμα που μού'χεις κάνει! σαν να βλέπω θρίλερ! καλά, άλλο από κόκκινο δεν έχεις για τις μπλούζες; τέτοια μπανιέρα, πού τη βρήκες; σε περιοδικό για ντηζάιν; το ποδήλατό μου θέλει γρασάρισμα και τα λάστιχα φούσκωμα. Και μετά, άρχισαν να σχολιάζουν κι ο ένας τον άλλο.
Στο τέλος, το πουλί με κουτσούλησε.
...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου